بقلم/محمد بركات
وحيد انا فى الدنيا وحيد
لا ليا صاحب ولاوحبيب
مابينى وبين الفرح بعيد
ومالى مع الخظ نصيب
اصحابى خزلونى
احبابى فاتونى
جف دمع عيونى
م البكا والنحيب
ياما سهرت الليالى وحدى
ودمعى ياعين على خدى
اخد ويا روحى وادى
اسأل ولا مجيب
انا فاض بيا ومليت
من قسوة الدنيا وعنيت
ياريتنى ما اتولدت ولاجيت
دنيا فيها غريب
آه يادنيا عليكى لما تقسي
فى الاحزان تفتكرينى
فى الافراح تنسي
اللى اصبح من الهم فيه
عليا بيه تمسى
سهمك فى الغم يصيب
انا شوفت ياما عذاب وجراح
فيكى يادنيا وظلم براح
ماتت خلاص فى قلبى الافراح
وبقت عنى تغيب
آه يادنيا ياغداره
ليه ظلمك معايا بجداره
خلاص مبقاش فيا مراره
كفايه يادنيا عيب
الحزن خلاص بقى صديقى
والفرح تاه عن طريقى
لامتى حتفضلى عليا تضيقى
ظلمك بجد صعيب
يادنيا قالوا عليكى فانيه
مهما طولتى تفوتى فى ثانيه
مراية حبك يادنيا عاميه
وكلك غدر والاعيب
عمرى ما نولت فيكى اللى اتمنيته
واللى بكرهه فيكى لقيته
غدرك بيا فى فعلك قريته
وخدانى فى الغم حبيب
عمرى اللى فات معرفش كام
تاهت يادنيا منى الايام
من غدرك بيا وعز المنام
والعقل حاسه بيغيب
ليه انا اللى حظى معاكى كده
وموش حالك ويا ده ده
لا بجد دا حرام كده
شمتى العدو والحبيب
نعيب زمانا والعيب فينا
قالها الشاعر يوم لينا
مقالش ليه ع اللى بايديتا
لما البخت يخيب
لو كان الامر بايدينا
فيكى يادنيا مابقينا
يصعب الفراق صحيح علينا
لكن كفايه تعذيب
